Η πολιτική Ερντογάν αναδεικνύει την Τουρκία σε ηγέτιδα δύναμη

Ενώ στην Ελλάδα η ατζέντα περιλαμβάνει θέματα εσωτερικής πολιτικής και οικονομίας, στο πεδίο των διεθνών σχέσεων στην ευρύτερη περιοχή μας, βρίσκεται σε εξέλιξη η δυναμική και ηγετική παρουσία της Τουρκίας σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα.

Στην κορυφή της σημαντικής αυτής διπλωματικής προσπάθειας βρίσκεται ο Ταγίπ Ερντογάν, που δια πυρός και σιδήρου, δίνει τα διαπιστευτήρια του ως ο ικανότερος ηγέτης της περιοχής.

Ο  Recep Tayyip Erdoğan ανέδειξε την Τουρκία σε μεγάλο πρωταγωνιστή, απλώνοντας την εξωτερική πολιτική του με αξιοσημείωτη επιτυχία σε Ευρώπη, Αμερική, Μέση Ανατολή, Ασία.

Ο Μπ. Ομπάμα σπέυδει να επιβεβαιώσει την εντυπωσιακή αναβάθμιση της Τουρκίας, που είναι  έργο Ερντογάν.

Εσφαλμένα, στα ελληνικά μέσα η επίσκεψη Ομπάμα προβάλλεται ως “εντυπωσιακή αναβάθμιση της Τουρκίας από τις ΗΠΑ”, όμως η πραγματικότητα είναι ότι η Τουρκία εργάστηκε επί μακρόν και μεθοδικά και τώρα ήρθε η ώρα της αναγνώρισης.

Ό,τι τώρα βλέπουμε είναι προϊόν πολιτικού σχεδιασμού της Άγκυρας, και όχι μια ξαφνική αλλαγή της στάσης των ΗΠΑ.

Ας δούμε με προσοχή ότι:

• Στη Μέση Ανατολή ο λόγος της Τουρκίας υπολογίζεται σοβαρά. Η Χαμάς έχει κανάλι επικοινωνίας με την Άγκυρα, ενώ Ισραήλ και Συρία βρίσκουν σημεία επαφής μέσω της τουρκικής διπλωματίας.
  
• Η πανίσχυρη Συρία από αντίπαλος της Τουρκίας μοιάζει να εξελίσσεται σε στρατηγικό σύμμαχό της.
• Είναι ο πολιτικός που έκανε τις πιο αποφασιστικές κινήσεις με το Αρμενικό ζήτημα, και  διαπραγματεύτηκε έξυπνα την πρόθεση της Τουρκίας να έχει λόγο στα τεκταινόμενα της περιοχής του Καυκάσου. Μάλιστα, εκμεταλλευόμενος μια ασήμαντη αφορμή συνέβαλε  στην ιστορική επίσκεψη Γκιούλ στην Αρμενία, την ίδια στιγμή που η χώρα του προσπαθεί να κρατήσει το ζήτημα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων σε χειμερία νάρκη.
• Ο Αραβικός κόσμος θεωρεί την Τουρκία αξιόπιστο συνομιλητή (πως άλλαξαν τα πράγματα…) και ονομάζει τον Ερντογάν ως τον “Νέο Νάσσερ” .
• Το Ιράκ δεν μπορεί να αποφύγει την κυρίαρχη παρουσία της.
• Το Ιράν ξεπερνώντας την φάση καχυποψίας και εχθρότητας, βρίσκεται με έναν πανίσχυρο διεθνή μεσολαβητή, την Τουρκία, στις δύσκολες σχέσεις που διατηρεί με την Δύση.
  
• Η Αμερική ζητάει απ’ την Τουρκία “διαμεσολάβηση” με το Ιράν, προσβλέπει σε βοήθεια για το μέτωπο στο Αφγανιστάν και στην αποχώρηση της από το Ιράκ.
  
• Το Ισραήλ, ενώ βρήκε απέναντι του τον Ερντογάν στον πόλεμο με τους Παλαιστινίους, θέλει να αναβαθμίσει τις σχέσεις συμμαχίας που διατηρεί με την Τουρκία, ήδη από το 1996.
• Την ίδια στιγμή η Ελλάδα φαίνεται να μην μπορεί, αλλά ούτε και να θέλει, να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή.

Ο Ερντογάν σφραγίζει με επιτυχία τον νέο στρατηγικό σχεδιασμό της γείτονος σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Η δύναμη και η αποτελεσματικότητά του θα επιβεβαιωθεί με χαρακτηριστικό τρόπο και στο εσωτερικό της Τουρκίας, στις επικείμενες (δημοτικές) εκλογές.

κείμενο: worldcity